تابلو نقاشی با نام : اسطوره سیمرغ

سیمرغ از مهمترین موجودات اساطیری فرهنگ و ادبیات ایـران است که در شاهنامة حضرت ابوالقاسم فردوسـی نقش مهمی را ایفـا می کند. خود کلمه سیمرغ از دو واژة پارسی اوستایی «مرغـو» به معنی پرنده و «سائنـو» به معنی سی شکل گرفته و «مرغـوسائنـو» خوانده می شود. شاعران دیگری نیز از این اسطوره برای بیان نوع تفکر خود استفاده نموده اند که معروف ترین آنها کتاب «منطق الطیر» اثر حضرت عطار نیشابوری است.در شاهنامه، سیمرغ، موجودی است دانا، حامی، نجات بخش و آگاه به رازهای نهان. در منطق الطّیر عطار، گروهی از مرغان برای جستن و یافتن پادشاهشان، سیمرغ، سفری را آغاز می‌کنند. در هر مرحله گروهی از مرغان از راه بازمی‌مانند و به بهانه‌هایی پا پس می‌کشند، تا این‌که در نهایت و پس از عبور از هفت مرحله، از گروه انبوهی از پرندگان تنها سی مرغ باقی می‌مانند و با نگریستن در آینه حق در می‌یابند که سیمرغ در وجود خود آنهاست. در نهایت با این خودشناسی مرغان جذب جذبه خداوند می‌شوند و حقیقت را در وجود خویش می‌یابند و از این دیدگاه اشارتی می توان کرد به روایت «منصور حلاج» و «راز اناالحق» که به زعم پدید آورندة اثر، اسطورة سیمرغ، اشارتی به حضرت حق است.این تابلو پیکرة سیمرغ از سی عدد «بته جقّه» که آخرین نقشمایه یا موتیف ابداع شده در هنر سنتی ایران و در عهد قاجار است،شکل گرفته و خود نقشمایة بته جقّه نشانی از درخت سرو خمیده و نماد فروتنی است.در این تابلو سعی شده است از پیکره وآناتومی پرندة خاصی الهام گرفته نشود و سبکی تلفیقی دارد و می توان گفت ترکیبی است از سبک هـای سمبولیسم، نگارگـری مکتب دوم تبریـز، سورئالیسم و سبک پسا مدرن ایرانـی. بـرای ترسیم کُنــام سیمـرغ،کوه اسطوره ای قاف، از قدیمی تریـن 

مکتوبات الهـام گرفته شده و در مورد این کوه گفته انـد که در سمتی از آن زمهریـر و در سمت دیگرش سرسبزی ( به تقریب، بـاغ عِدِن یا "EDEN " ) قرار گرفته است که پدید آورنده بدین گونه (بخشی از یک کرة تو خالی) آن را ترسیم کرده است.

امضای هنری پدید آورنده، کلمة اوستایی «انوشه» به معنای «جاودان» است که با رسم الخط کوفی بنایی (یا مَعقِلی) و بصورت گرافیکی در بخش پایینی و سمت راست این اثر اجرا شده است.همة عناصر این تابلو بصورت تخت و با نور بازتاب شدة خود دیده میشوند و هیچ سایه ای وجود ندارد ( چه Shade و چه Shadow ) که اشارتی دارد به آیة شریفة 35 سورة «النور» در کتاب قرآن مسلمانان :

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ...