روغندان شیردوش سیار

پمپ های خلا دستگاه شیردوش انواع مختلفی دارند:

پمپ پرّه‌ای؛ که به صورت خشک و روغنی ارائه می‌شود.

پمپ خشک؛ چون دارای پره‌های گرافیتی است نیاز به روغن و روانکاری ندارد فقط در ظرفیت‌های کم، حد اکثر ٣٠٠ لیتر در دقیقه، می‌باشد و در دستگاه‌های سیار شیردوشی به کار گرفته می‌شود.

پمپ‌های روغنی که در ظرفیت‌های مختلف ساخته می‌شوند دارای پره‌هایی از جنس فیبر نخدار و بعضا پلیمری (مقاوم در برابر حرارت و سایش) است. این نوع پمپ‌ها حتما باید روانکاری شوند. غلظت روغن برای روانکاری مهم نیست ولی نوع روغن خیلی مهم است و حتما می بایست از روغن استاندارد استفاده گردد. غلظت روغن مورد استفاده نیز بستگی به روغندان پمپ دارد. اگر روغندان فتیله‌ای باشد، عبور روغن غلیظ از آن با کندی انجام می شود و یا روغن منتقل نمی گردد، بنابراین می بایست از روغن نمره ۱۰ استفاده نمود. ولی در روغندان‌های لوله‌ای و شیر دار، از هر غلظتی از روغن می‌توان استفاده کرد.

پمپ‌های توربینی که با گردش پروانه‌ای فلزی با دور بالا ایجاد خلا می‌کند و دارای ظرفیت‌های متنوع است. این نوع پمپ‌ها نیاز به روانکاری ندارد.

پمپ‌های آبی که استفاده از آنها در صنعت شیردوشی تقریبا منسوخ شده‌است. دراین پمپ‌ها آب با فشار از یک نازل وارد یک محفظه شده و ایجاد خلا میکند.

وظیفه روغندان تامین روغن مورد نیاز پمپ های روغنی است. بسته به شرکت سازنده پمپ، روغندان ها در سایزهای مختلف و اشکال مختلفی تولید می گردند. دامدار و یا پرسنل شیردوشی همواره می بایست پر بودن روغندان را مورد بررسی قرار دهند و در صورت مصرف بیش از اندازه روغن توسط پمپ، سرویس کار را مطلع نمایند.