تقویت روکش آسفالت با ژئوتکستایل spc20

 در زیر مزایای استفاده از ژئوتکستایل در آسفالت را نام برده و به چگونگی کاربرد آن اشاره شده است.

1- آببند نمودن زیرسازی و روسازی راه(ایجاد یک سد هیدرولیکی)

از آنجایی که ژئوتکستایلها صفحات نفوذپذیری هستند قیر در آن نفوذکرده و یک لایه کاملاً آببند بین لایه آسفالت جدید و قدیم ایجاد مینماید. اغلب روسازیها اجازه نفوذ 30 تا 60 درصد نزولات جوی را بداخل ساختار جاده می دهند که نتیجه آن ضعیف شدن زیرسازی است. بنابراین عملکرد آب بندی ژئوتکستایل اشباع شده توسط قیر می تواند امتیاز مهمی باشد درحقیقت افزایش رطوبت در زیرسازی از عوامل اولیه گسیختگی نابهنگام راه می باشد. وسایل نقلیه سنگین می توانند سبب تخریب گسترده راه باشند، بخصوص اگر خاک زیرسازی مرطوب و سست شده باشد.

2- افزایش زمان حرکت ترک روسازی قدیمی(ترکهای انعکاسی) به سمت روکش جدید بین 5/2 تا 3 برابر

وجود یک لایه میانی مثل ژئوتکستایل مانع از بوجود آمدن ترکهای انعکاسی درلایه روکش می شود که این فرآیند ناشی از جذب تنش های ایجاد شده، توسط لایه ژئوتکستایل می باشد. این تنشها در اثر ترک خوردگی در روسازی قدیمی بوجود می آیند. این تنش جذب شده با یک حرکت آرام در فابریک لایه میانی به سمت روسازی گسترش می یابد، بدون اینکه تغییر قابل توجهی در روکش آسفالتی بوجود آورد. در حقیقت آزادسازی تنش در لایه میانی ژئوتکستایل باعث کاهش سختی برشی بین روسازی قدیمی و روکش جدید خواهد شد