تحلیل روش های هوشمند سازی انرژی تجدید پذیر

انرژی هوشمند یا هوشمندسازی انرژی، به معنای استفاده هوشمندانه و بهینه از منابع انرژی است. این مفهوم بر اساس ایده این است که با استفاده از تکنولوژی های جدید و پیشرفته و مدیریت هوشمندانه، می توان به طور بهینه از منابع انرژی استفاده کرد. انرژی را صرفه جویی کرد و به تدریج از منابع انرژی پاک و جدیدتر استفاده کرد. برخی از روش های هوشمندسازی انرژی شامل استفاده از سیستم های هوشمند برای کنترل و مدیریت استفاده از انرژی در ساختمان ها و صنایع، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر است.

مانند :

باد، خورشید، آب و زباله، استفاده از خودروهای الکتریکی و توسعه شبکه های برق هوشمند می باشد.

 تئوری سیستم ها:

یک رویکرد شناختی است که برای بررسی و توصیف سیستم های پیچیده و فرایندهای آن ها استفاده می شود. این تئوری شامل چهار عنصر اصلی است.

• سیستم
• ورودی
• خروجی و فرایند.

در این رویکرد، سیستم به عنوان یک مجموعه مرتبط از اجزاء و زیرسیستم ها تعریف می شود که با هم تعامل می کنند و به یک هدف مشخصی می رسند. ورودی ها به داده ها، اطلاعات و انرژی اشاره دارند که وارد سیستم می شوند و خروجی ها به نتایج و خروجی هایی اشاره دارند که سیستم تولید می کند. با توجه به این رویکرد، انرژی هوشمند به عنوان یک سیستم می تواند به دو صورت مورد بررسی قرار بگیرد.

اولین رویکرد:

بررسی سیستم انرژی هوشمند به عنوان یک سیستم کلی است که شامل ورودی هایی مانند منابع انرژی، تکنولوژی های تولید، شبکه توزیع و مصرف کنندگان است. این سیستم با استفاده از روش های هوشمند، بهینه سازی مصرف انرژی و تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر را هدف دارد.

دومین رویکرد: بررسی زیرسیستم های انرژی هوشمند است که شامل سیستم های تولید، انتقال، توزیع و مصرف انرژی است. در هر یک از این زیرسیستم ها، با استفاده از روش های هوشمند، می توان بهینه سازی مصرف و تولید انرژی را هدف داشت.