روانشناسی لباس زیر

روانشناسی لباس زیر
کارولین مایر در مورد "فناوری خود درونی ما".

لباس اغلب به عنوان پوست دوم ما توصیف می شود. نوعی ابراز وجود ؛ و نمایشی هویتی از بیرون. اگرچه بسیاری از مردم می گویند که آنها علاقه مند به مد نیستند ، ما همه لباس می پوشیم و چه بخواهیم و چه نخواهیم ، آنچه می پوشیم به کسانی که با آنها ارتباط برقرار می کنیم پیامی ارسال می کند.

ما لباس ها را انتخاب می کنیم تا از ما در برابر عناصر محافظت کند ، فعالیت هایمان را ایمن تر کنیم یا در مورد اینکه چه کسی هستیم بیانیه دهیم. در حالی که هویت اجتماعی به سمت دنیای خارجی از ارزشها و نمادهای مشترک هدایت می شود ، هویت شخصی به سمت احساس ما نسبت به خودمان است. فوکو (1988) توصیف کرد که چگونه شیوه ها و ابزارها حس "خود" را به عنوان "فن آوری های خود" تولید می کنند.

اگر لباس یک فناوری از خود است ، لباس زیر یک فناوری از درونی ترین خود ما است. با وجود این که به روانشناسی مد و افزایش تصاعدی تحقیقات در مورد تصویر بدن علاقه روزافزونی وجود دارد ، شواهد در مورد رابطه روانشناسی و لباس زیر کم است.

به طور خلاصه مشاهده می کنیم که در طول عمر ، اهمیتی که به لباس زیر خود می دهیم تغییر می کند ، اما هنوز هم نیاز به خرید و پوشیدن آن داریم. وقتی می خواهیم "همسران" بالقوه خود را جذب کنیم لباس زیر را انتخاب می کنیم که از نظر ما جذاب تر است و باعث می شود احساس "سکسی" کنیم. هنگامی که در یک رابطه احساس امنیت می کنیم ، ممکن است تصمیم بگیریم که آسایش اولویت است ، اما در هر زندگی زمان هایی وجود دارد که لباس زیر ابتدا باید عملی باشد و ثانیا جذاب. با این حال ، صنعت مد بی فشار است و تحت فشار قرار دادن زنان ، و به طور فزاینده ای از مردان ، برای داشتن "اندام زیبا" متناسب و متناسب است. در دستیابی به این ظاهر ، زنان ممکن است تسلیم لباس زیر ناراحتی شوند که بدن آنها را کنترل می کند و به ایده آل فیزیکی بدن تغییر شکل می دهد. برای بسیاری از ما ، نیاز به انطباق با این مسئله مشکل ساز است. با این حال ، فناوری به طراحان کمک می کند تا لباس های زیر جذاب ، عملی و کاربردی برای افرادی که نیازهای جسمی خاصی دارند ایجاد کنند - این ممکن است شامل بریس های اسکولیوز چاپ سه بعدی ، سوتین های جذاب ماستکتومی و کیف های کولوستومی طراح باشد.

یک مطالعه کیفی که در سال 2006 توسط Jantzen و همکارانش منتشر شد ، گزارش داد که زنان تلاش زیادی را برای انتخاب ، خرید و پوشیدن لباس زیر خاص برای موارد خاص انجام می دهند و لباس زیر می تواند نمایانگر "من که هستم واقعاً" باشد. با این حال ، تلاش و هزینه ای که برای لباس زیر خرج می شود همیشه لذت بخش نیست. آگهی های مربوط به لباس زیر معمولاً شامل تصاویری از مدل هایی با اندامی لاغر ، ملایم و جوان است بنابراین ممکن است عزت نفس و اعتماد به نفس ما کاهش یابد ، درصورتی که با این شرایط مطابقت نداشته باشیم. پاسخ دهندگان Jantzen اظهار داشتند که گرچه لباس زیر می تواند تأیید کند ، اما همچنین می تواند چالش برانگیز باشد. پاسخ دهندگان یک مقاله پنبه ای سفید رنگ را با نام تجاری Sloggi به عنوان "مادرانه" ، "لباس زیر عظیم مادربزرگ" و "قاتلان اروس" توصیف کردند. این برداشت ها به طور ضمنی نقش لباس زیر را در عاشقانه و رابطه جنسی استنباط می کنند.

در یک مطالعه جالب که در یک کنفرانس علوم اعصاب در سال 2014 ارائه شد ، کوینتانا زونینو و همکارانش موشهای نر باکره و موشهای ماده را کتهای مخصوص طراحی شده جفت کردند. محققان دریافتند که وقتی به نرها فرصت دیگری برای همسریابی با موشهای ماده برهنه یا موشهایی که ژاکت پوشیده بودند ، داده شد ، آنها ترجیح دادند با موشهای ماده کت دار جفت شوند. از آنجا که موشهای صحرایی نر در حین رابطه جنسی ژاکتها را با سبیلهای خود لمس می کنند ، محققان استدلال کردند که - مانند انسانها - موشها بینایی و احساس لباس را با رابطه جنسی مرتبط می کنند. این امر موازی با تأثیر تحریک کننده لباس زیر زنانه بر روی مردان انسانی است. چشم انداز مد را در ادبیات مربوط به فتیشیسم ، از Frances Ross (2007) و والری استیل (به عنوان مثال ، 1996 به بعد) یادآوری کردم. و همچنین رابطه جنسی به شرح روانشناسانی مانند مرسکین (2004) و دیگران.

مانند هر نوع لباس ، لباس زیر نیز توانایی تغییر هویت ، تغییر احساس ما در مورد خود و دیگران را دارد. روانشناسی لباس زیر ، مانند روانشناسی مد ، مورد تحقیق کمتری قرار گرفته است. با توجه به ضرورت و افزایش علاقه به لباس زیر ، روانشناسان می توانند از ادبیات پراکنده ای که در حال حاضر وجود دارد استفاده کنند. ما باید رابطه خود را با لباس زیر - صمیمی ترین لباس ها - درک کنیم.

کارولین مایر یک روانشناس و مشاور خبره است